Wij vinden bomen eigenlijk heel gewoon. Ze behoren bij de aankleding van de stad. Ze produceren zuurstof en zuiveren de lucht. We vinden schaduw en koelte onder hun brede kroon. Ze geven rust in de drukte van de stad. Bomen kunnen eeuwenoud worden. Bovendien vertellen bomen in de stad hun eigen verhaal: legendes, historische feiten, gekke weetjes of interessante boomverhalen. Wij kunnen niet zonder bomen. Bomen verdienen onze verwondering, ons respect en onze bescherming.

Daarom nodigden wij je uit om jouw koesterboom te nomineren. Deze bomen namen we op in een eregalerij. Een deskundige jury heeft de boom met het sterkste verhaal uitgekozen.

Ook na de einddatum bleven fanatieke boomliefhebbers hun nominatie doorsturen. Daaruit blijkt dat mensen zich verbonden voelen met hun stadsbomen.

Meerdere verhalen lokten een spontane glimlach uit vanwege de herkenbaarheid. Andere verhalen hadden eerder een trieste ondertoon. Waar inwoners vrezen voor het verdwijnen van hun prachtige bomen. Enkele veteraanbomen krijgen wat meer bekendheid

Deze lijst werd opgevraagd door de groendienst van Leuven. Zij willen bomen wat meer in de kijker zetten en zullen bij sommige exemplaren infobordjes plaatsen.

Winterlindes

op de hoek van Craenendonck en de Lei.

Tilia cordata of kleinbladige linde komt in Europa in het wild voor. Hij wordt ook als sier- of schaduwboom aangeplant. Omwille van zijn hartvormige bladeren wordt de linde ook wel eens de boom van de liefde genoemd.

Wanneer Zsofia na een verre reis thuiskomt in het centrum van Leuven, passeert ze dit viertal bomen even om goeiendag te zeggen.’ Ik vind het telkens spannend hoe ik ze aantref: in volle bloei of helemaal kaal? Zit er iemand op het bankje onder? Indien niet, ga ik de bomen even vergezellen’, schrijft Zsofia.

Rode beuk

in het centrum van het Bruulpark.

Fagus sylvatica ‘Atropunicea ‘of bruine beuk is een plant uit de napjesdragersfamilie en komt van nature voor in Europa. Beuken houden in de winter het roodbruine blad vast tot het voorjaar. De beuk vraagt een goed doorlatende grond, waar genoeg lucht moet inzitten. Beuk leeft in symbiose met een schimmel in de grond.

Het is een mooie boom in het centrum van het park, zegt Kristiaan. Hij beschermt ook tegen fijn stof, hij verenigt mensen als plaats van afspraak. Hij is echter met ziekte of dood bedreigd door de aanleg van een parking onder het Bruulpark.

Hoogstammige bomen

in het Bruulpark.

Veerle schrijft: In de jaren ’80 woonden we met 3 kleine kinderen in de P.Coutereelstraat, tegenover de Bruul, het speelterrein van onze kinderen en onze ‘buitenplek’. Onze kinderen hebben er leren lopen en fietsen. Later speelden ze er basket, voetbal, petanque, …Ik bewonder er dagelijks de oude kastanje, linde en beuk.

Michael zegt: Die bomen hebben onze steun hard nodig omwille van de plannen van het stadsbestuur, om onder het park een ondergrondse parking te maken.

Marie-Claire wil de bomen beschermen, omdat ze de ‘groene longen’ van Leuven-centrum zijn, omdat ze schaduw geven, omdat ze de toekomst voor onze kinderen zijn en omdat we ze slechts ‘te leen’ hebben.

Haagbeuk

op de voormalige Accosite in de Kaboutermansstraat.

Carpinus betulus of haagbeuk is een inheemse loofboom uit de berkenfamilie en is een kensoort van het Eiken-haagbeukenbos. Volwassen meikevers voeden zich met de bladeren en de bloemen. Hij is zeer geschikt  als haagplant en daarom ontstaat er dikwijls verwarring: wat is het verschil tussen een haagbeuk en een beukenhaag?

Joost wil dat de boom beschermd wordt tijdens de toekomstige bouwwerken. Want hier komt een heel nieuw wooncomplex.

Zomerlinde

in het Luxemburgcollege, Vaartstraat.

Tilia  platyphyllos   of grootbladige linde zien we geregeld als stadsboom, bij kapellen en als vaste bewoner van landgoedbossen. Linden waren vroeger vrij algemene bomen in onze bossen. Bijna alles van de boom werd gebruikt: het hout voor houtskool, de bast voor touwen, het loof als veevoer in de winter, de bloempjes voor thee. Ze verspreiden ’s zomers een heerlijke geur.

Fiorella vindt het een statige, mooie boom.

Zomereik

in de tuin van museum M.

Quercus robur of zomereik is een zeer lang levende, Europese , hardhout leverende loofboom. De eik heeft zich na de laatste ijstijd vanuit Zuid-Europa naar onze streken verspreid. We noemen hem daarom een inheemse soort.

De eik speelt in de geschiedenis van vele Europese volken een speciale rol. De Germanen vereerden de eik als heilige boom van de dondergod Donar, ook wel Wodan/Odin genoemd.

Deze zomereik werd in 1930 als ‘Vrijheidsboom’ geplant, naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van België. Bij de bouw van het nieuwe museum heeft de architect rekening gehouden met deze waardevolle boom. Een houten platform rond de stam vermijdt verdichting van de bodem door te veel betreding in de tuin.